Polski Grzebień (słow. Poľský hrebeň, niem. Polnischer Kamm, węg. Lengyel-nyereg) – szeroka przełęcz (2200 m n.p.m.) w grani głównej Tatr Wysokich, pomiędzy dolinami Białej Wody (Bielovodská dolina), a dokładniej Kotłem pod Polskim Grzebieniem (Zamrznutý kotol), i Wielicką (Velická dolina). Przez Polski Grzebień poprowadzony jest znakowany szlak turystyczny łączący te doliny oraz umożliwiający wejście z przełęczy na sąsiadujący z nią szczyt Małej Wysokiej (Východná Vysoká). Droga szlaku została ułatwiona m.in. przez założenie w 1892 r. zabezpieczeń od strony północnej.
Od zachodu na przełęcz opada długa grań z Wielickiego Szczytu, w której znajdują się kolejno:Wyżnia Wielicka Ławka (Vyšná Velická lávka), Mały Wielicki Szczyt (Malý Velický štít), Niżnia Wielicka Ławka (Nižná Velická lávka), Zmarzła Kopa (Zamrznutá kopa).
Pomiędzy Zmarzłą Kopą a Polskim Grzebieniem grań utworzona jest przez kilka mniej wybitnych wzniesień i przełączek, z których najniższa położona jest na wysokości 2195 m, a więc 5 metrów niżej, niż wcięcie udostępnione szlakiem turystycznym.
To szerokie i dość głębokie przejście było znane i używane od dawna przez myśliwych. 
W XVIII wieku używano nazwy Grzebień w odniesieniu do długiego odcinka grani, później dodano przymiotnik Polski. W połowie XIX wieku została zawężona do przełęczy.

                                                                                           żródło: Wikipedia