Po odpoczynku ruszamy w stronę Polskiego Grzebienia. Mijamy Długi Staw i rozpoczynamy podejście na przełęcz. Wkrótce do sporego nastromienia, dochodzą sypiące się spod nóg kamienie, ale szybko docieramy do łańcuchów i przy ich pomocy dochodzimy na Grzebień. Kiedyś w tym miejscu przebiegała granica polsko – węgierska a Grzebieniem nazywano cały okoliczny mur skalny, oddzielający Dolinę Wielicką od Doliny Białej Wody, później nazwę przypisano przełęczy. Jak za dawnych lat, można tu dotrzeć ze Smokowca i z Łysej Polany, w drugim przypadku wędrując mniej popularnym, długim i malowniczym szlakiem przez Białą Wodę i Dolinę Kaczą, których urodę zachwalał sam Wawrzyniec Żuławski. Stojąc na przełęczy, widzimy ścieżkę schodzącą do Litworowego Stawu, szlak na Rohatkę, podejście na szczyt Małej Wysokiej oraz grań, którą na Gerlach prowadzi Droga Martina. Wchodzimy na żółty szlak i kierujemy się w stronę wierzchołka Małej Wysokiej. Na podejściu nie brakuje miejsc, w których trzeba użyć rąk, sporo tu także luźnych, niepowiązanych z gruntem kamieni, na których łatwo o upadek i nabawienie się kontuzji. Na nieszczęście jest to dopiero przedsmak tego, co czeka nas w drodze na Rohatkę. Na razie pokonujemy kolejne metry przewyższenia i wkrótce docieramy na szczyt. Widok jest oszałamiający – z jednej strony Gerlach, z drugiej mur z Lodowym i Łomnicą, z prawej strony Staroleśny, z lewej Świstowy, a w tle min. Wysoka, Rysy, Świnica i Tatry Bielskie. Jest tu sporo miejsca,  więc pomimo natłoku turystów bez problemu znajdujemy wygodne miejsca i decydujemy się na dłuższą przerwę.