„Wołanie w górach” to pisana przez kilkadziesiąt lat kronika wypadków tatrzańskich (po śmierci autora w 2016 r. wypadki z ostatnich lat omawia jego córka – Dominika). Poza pierwszym rozdziałem pt. „Gałązka kosodrzewiny”, który poświęcony jest najstarszym wydarzeniom,  pozostałe skupiają się głównie wokół konkretnych rejonów i zagadnień. I to moim zdaniem stanowi największy atut książki – większość osób jest świadomych zagrożeń na Orlej Perci czy na ścianach Kazalnicy, ale mało kto zdaje sobie sprawę z tego, że równie niebezpiecznie może być na Czerwonych Wierchach.