W „Zamarłej Turni” znalazło się miejsce na krótki rys historyczny i efektowne ujęcia wspinaczki. Tym, co czyni go wyjątkowym, jest możliwość przyjrzenia się postaciom znanym z przełomowych tatrzańskich przejść i panującym ówcześnie trendom – ubiorowi, sposobie poruszania się w skale, technice osadzania haków i asekuracji. Do refleksji skłania zwłaszcza ostatnia scena, w której Andrzej Pietsch zjeżdża z Zamarłej.